Όλοι οι άνθ
ρωποι θα βιώσουμε σημαντικές απώλειες κατά τη διάρκεια της ζωής μας με ξεχωριστό τρόπο ο καθένας μας. Υπάρχουν πχ. άνθρωποι που πενθούν χωρίς να παραμερίσουν τις δραστηριότητες της καθημερινότητάς τους. Ο τρόπος αυτός εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως είναι η προσωπικότητα του ατόμου, το είδος της απώλειας, οι ψυχικοί μηχανισμοί άμυνας που διαθέτει και οι εμπειρίες της ζωής του…
Τα αποτέλεσμα μακροχρόνιων επιστημονικών μελετών δείχνουν ότι η πλειοψηφία των παιδιών βιώνει το δραματικό αυτό γεγονός ως πένθος, αφού χάνουν την μέχρι τότε οικογενειακή τους ζωή (φίλους, γείτονες, συμμαθητές κλπ) και κλονίζεται η ισορροπία τους. Μάλιστα το πένθος, το οποίο συνοδεύεται από θυμό, οργή και ζήλεια, διαρκεί πολλά χρόνια, καθώς οι αλλαγές στην ζωή των παιδιών είναι συχνές και πάρα πολλές…
Το πέ
νθος αφορά στις συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις και επιπτώσεις που αισθάνονται οι άνθρωποι είτε λόγω απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου, είτε λόγω ευτυχούς συγκυρίας, είτε κατά τη διάρκεια έντονων αλλαγών στην καθημερινότητα! Περιλαμβάνει ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων όπως λύπη, θυμό, απελπισία, ενοχές, φόβο, κά.
Όσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ένταση του πένθους…
Στις μέρες μας οι απαιτήσεις για το γονεϊκό ρόλο έχουν αυξηθεί πολύ και δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων. Και οι δύο γονείς καλούνται να συνεργαστούν και να πάρουν αποφάσεις από κοινού, για όλα τα ζητήματα, χωρίς την ανάλογη προετοιμασία για τις νέες προδιαγραφές που απαιτεί αυτός ο ρόλος.
Η “νέα γενιά” μπαμπάδων, αναλαμβάνει ενεργό δράση στη ζωή των παιδιών με υπερβατικό τρόπο, διατηρώντας ένα έντονο συναισθηματικό δέσιμο με τα παιδιά!…
